දුරු රට සිට - පාලිත ගනේවත්ත

උස් ගොඩනැගිල්ලක් තුල නගරයෙහි මැද
සිසිලැති වායු සමනය සුව ගතෙහි විඳ
පරිගණකයට යොමු කර මුළු කයෙහි ඔද
මම හිඳ සිටිමි ගෙල වට ටයි පටිය බැඳ

සුදු කඩදාසි මත මා නෙත නිබඳ ගැටේ
අතැඟිලි යතුරු ලියනය මත සෙමෙන් නැටේ
සුදු මිනිසුන් ය පිය බස් තෙපලමින් වටේ
ඔවුනගෙ සිනා මැද දෙසවන් අඟුළු වැටේ

කවුළුව එපිට අහසේ දුම් රොටු පාවේ
වාහන හඬින් නගරය නිති මුස පත් වේ
නිල් අහසේ වලා පෙල නෙත නොම ගෑ වේ
සැනෙකින් මනස මගෙ මව්බිම වෙත පාවේ

කඳු ගැටයක් මුදුනෙ මා ඉපැදුණු නිවස
අක්කගෙ දියණියන් ගේ හඬ පිරි නිවස
ගෙ උයන මගේ මව හැසිරෙන යුරු සවස
මනැසෙහි ඇඳී කඳුළැලි මතුවේ යුගැස

සිටියත් ගතින් දුරු රට මව් බිම අතැර
මනැසින් වෙසෙමි සිය රට, කියනුම කවර
පල ලත් නොදී ලක් මව වෙත සිප් සතර
ගතවෙත් දිවිය හද දොම්නස දී නිතර

-පාලිත ගනේවත්ත